ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΡΤΣΗΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΡΤΣΗΣ
Απόψε
Τα βήματα σου σέρνεις πάνω στα ξερά πεσμένα φύλλα των
πλατάνων. Ο ήχος τραχύς λες κι είναι θρήνος κάποιου που
ψυχορραγεί.
Ο αέρας σφυρίζει στ’αυτιά σου και σου φωνάζει το λόγο που
υπάρχεις, που ζεις.
Το βλέμμα εστιάζει μακριά στον ορίζοντα, χλωμό κι αυτό,
πεθαμένο. Πολλές στιγμές στέκει ακίνητο σκαλωμένο σε
κάποιο ξέφωτο. Το ξεκολλάς με πόνο, σηκώνεις ψηλά το
κεφάλι και κοιτάς το γαλάζιο.
Χτυπάει η καρδιά σου δυνατά και γρήγορη η ανάσα, σαν το
νερό που τρέχει δίχως να σταθεί.