ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ
Άσχημες ώρες
Κι ύστερα πάγωσαν τα όνειρα,
οι ανάσες, οι αγκαλιές, τα καρδιοχτύπια
πέσαν τα φύλλα απ’τα κλαδιά
και η καρδιά μου έμεινε παράφωνη και τρύπια.
Τι κι αν της είπα λόγια γλύκα
για πολιτείες μακρινές, για κάστρα και προφήτες
μόνο αγκάθια φύτρωσαν
τα λόγια που τραγούδησα, τα ξέχασες μου είπες.
Ανέβηκα σκαλί, σκαλί να δω
πώς είναι τώρα η ζωή χωρίς μπογιές βαμμένη
σάπια, κακάσχημη νεκρή
σαν λεμονιά μες στο χιονιά μονάχη παγωμένη.
iomirt
(iomirt)
#1