ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΡΤΣΗΣ

ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ
Ο γάμος
Ζουρνάδες, βιολιά, γύφτοι, νταούλια
σπάνε κανάτια και κόσμος πολύς
σήμερα νύφη θα γίνεις μικρούλα
απ’αύριο δίπλα σου δεν θα’ναι κανείς.
Είναι στο σπίτι γιορτή κι έχει λάμψη
ούτε σταγόνα θα μείνει κρασί
ήρθαν μπαρμπάδες χρόνια χαμένοι
κι η πόρτα στον κόσμο είναι ανοιχτή.
Η μπάμπω στην άκρη με τι να γελάσει
βαραίνει το πένθος, βαραίνουν τα χρόνια
βλέπει μπροστά της τον κόσμο να τρέχει
βλέπει θλιμμένα να είναι τα εγγόνια.
Δεν έχει η καημένη να πει ούτε λέξη
παρέα το μπαστούνι της σφιχτά το κρατεί
θυμάται κι εκείνη μικρή που ήταν τότε
κι αυτή την παντρέψανε σαν ήταν παιδί.
Όπα, φωνάζουν και σπάνε ποτήρια
λουλούδια στο πάτωμα, μα η νύφη σεμνή
μικρούλα η έρημη και πώς να γελάσει
χτυπάει η καρδιά της και μένει βουβή.
Σκέφτεται χρόνια μετά πώς θα είναι