II nagrada
ŠANTIĆEVA SUDBA
Sanjao sam da mi je kod mostarske Luke
veliki Šantić pružio ruke.
Tu na jugu velikoga grada,
u parku mu lik počiva,
a pjesma svuda vlada.Onda mi je tako dalek,
najedanput prišao bliže.
Da li je san ili java?
Da li to meni pismo stiže?
I pojavi se krupna suza u oku...
Pa on je napisao čuvenu „Boku”.Inspirisala je velikana,
sloboda Boke i pređašnji lanci,
inspirisali ga ljubav i Mostar,
poznati ljudi i neuki stranci.Sudili su ne poznavajući,
Šantićeve boli i tuge,
bijeg od bolesti pronalazio je
kroz stihove i rime duge.Prkosio je vremenu
između dva vijeka,
ne bi li u duši za sebe i druge,
pronašao kap istinskoga lijeka.On, jedan od rijetkih,
koji nije pripadao nikome,
a pripao je svima,
valjda se ponosi svaki čovjek,
koji neku njegovu pjesmu ima.