Styczyńscy - spod Wilna na Syberię

przez NKWD i skazany za działalność w AK na 10 lat ciężkiej pracy w łagrach o specjalnym
rygorze. W roku 1948 pozostałą naszą rodzinę Sowieci zesłali na Syberię. Wojtek z Polski
monitował ambasadę polską w Moskwie starając się spowodowanie powrotu rodziny z Syberii.
Jednocześnie wspomagał nas na Syberii paczkami żywnościowymi. Po naszym powrocie do
Polski w 1956 przyjął całą naszą szóstkę, rodziców i czwórkę rodzeństwa, do swojej kawalerki.
Spaliśmy pokotem na ziemi. Jego żona Basia spodziewała się wtedy ich pierwszego dziecka. O
tym, że Wojtek ma rodziców i rodzeństwo, dowiedziała się niedługo przed naszym przyjazdem.
Wcześniej żyła w przekonaniu, że jego rodzina zginęła na wojnie. Myślę, że Wojtek cały czas
bał się ujawnienia swojej historii. Kiedyś bał się o swoje życie. Później, kiedy miał już rodzinę,
obawiał się utracić pracę i źródło utrzymania żony i dzieci. Jestem przekonany, że lęk przed
ujawnieniem jego przeszłości kresowej towarzyszył mu przez cały okres pracy w PRL. Taki
długotrwały stres stopniowo rujnował jego zdrowie, zachorował na chorobę Parkinsona. Zmarł
16 listopada 2011 roku.