met sal manassen achterom kijken

Al het andere dat ook gebeurde? Ik zal er wel deel aan hebben gehad, maar het zal niet zo duidelijk toen tot me
zijn doorgedrongen. Het was waarschijnlijk meer het feest van de anderen, misschien van de grotere zusjes, en
zeker het feest van Vader en Moeder, maar hun kop zal best met zo'n drukte zijn omgelopen en er zal op dat ukkie
weinig gelet zijn.
Jaren later heb ik pas begrepen hoe belangrijk deze dag in werkelijkheid is geweest. In de eerste plaats natuur-
lijk voor mijn ouders,... voor de Kerkstraat en misschien wel voor de stad.
Een forse stroom mensen kwam zich die middag en avond vergapen aan die nieuwe slagerij met het vele glas,
marmer en helemaal betegelde wanden, de fonkelende nieuwe machines en het prachtige vlees. Tiel had zoiets
moderns nog nooit gezien.
"Net een winkel", zeiden de deftige klanten uit Vaders grote klantenkring tegen elkaar. Ze bedoelden hiermee
dat in 1915 slagerijen heel summier waren ingericht. Eerder werkplaatsen waren het dan winkels, wat niemand
stoorde. Ze kwamen weinig in slagerijen om vlees te kopen. Dat werd toen bij vrijwel iedereen thuis bezorgd.
Alleen de mensen uit de arme buurten haalden het zelf, en op marktdag kwamen de buitenmensen. Zij allen keken
echter niet zo nauw... en ze wisten niet beter of bij een slager zag er het "zo" uit...
Mijn vader mag dan wel uit een boerendorp zijn gekomen -dat was Druten in die tijd nog- maar toch was hij
haantje de voorste bij het aanpakken van iets nieuws. Eer anderen hierover maar durfden denken, had hij dit
andere al ingevoerd. Het was ook de reden van het te klein worden van de zaak in de Gasthuisstraat zodat hij de
kans aangreep om naar de Kerkstraat te verhuizen. Het grote winkelpand van Loos "De Magneet" was leeg geko-
men en werd geveild, zodat hij het subiet kocht en voortvarend tot een moderne slagerij - zoals hij vond dat deze
er uit hoorde te zien- verbouwde.
Tevoren had hij stad en land afgereisd om te kijken hoe dat moest. Al het goede werd gecombineerd tot een
slagerij die gezien mocht worden. Zonder weerga. Tot heel ver in de omtrek. Deze slagerszaak was jarenlang een
voorbeeld dat werd nagevolgd. Niet zo verwonderlijk als wordt bedacht dat in 1915 deze slagerij al aan eisen
voldeed, die in 1922 pas aan alle slagerijen middels de Vleeskeuringswet zouden worden gesteld op het gebied van
de algemene hygiëne.
Van dit alles wist ik die gedenkwaardige 21e december 1915 niets af. Wat zou zo'n paar turven hoog manneke
zich daar ook van aantrekken. Die was veel meer bezig met het verkennen van het grote, nieuwe huis. Ik kwam
er in het eerst gewoon niet op uit gekeken. O, wat een pracht... wat een ruimte... het vorige was beknopt... al die
kamers, gangen, trappen, boven, beneden. Een leuning om vanaf te glijden. Lopers op trappen en in gangen, niet
uitgekeken kwam ik op ingeëtste figuren op de deur die de gang van de winkel afsloot. Dezelfde ruit zou me wat
jaren later een hete broek bezorgen toen die in diggelen ging bij het voetballen in de gang met de kleine Janus van
Loon die het vlees voor Vader rondbracht met zo'n grote transportfiets.
Iets verder naar achteren, in de gang, dicht bij de keuken begon de brede trap naar boven die op een bordes
uitkwam waardoor je in de badkamer boven de keuken kwam. Een badkamer, dat was me toen wat! Met een groot
bad waar je zo fijn stiekem bootjes in kon laten varen... Uit een grote kraan aan een grote koperen toestand, de
geyser zeiden ze, kwam zomaar warm water gelopen, wel heel wat anders dan gewassen worden in de teil voor
het keukenfornuis in het oude huis. En dan de grote WC, daaraan vastgebouwd, prachtig om in weg te kruipen
met verstoppertje...