met sal manassen achterom kijken

Het wordt Sinterklaastijd. De meeste slagers hebben het stil in die tijd, want geld voor surprises én vlees was
niet beschikbaar. Wim Buiter heeft het met zijn deftige klantenkring echter druk. Zijn beroemde Tielse rookworst
vliegt de deur uit ten behoeve van minder bedeelde familie of vast personeel. Hammen en stukken rookvlees voor
anderen, naar pastoors en de slecht betaalde dominees in stad en dorp. Bij Buiter komen ze handen tekort en grof
geld stroomt binnen. De hele week erg vroeg beginnen en pas laat in de avond klaar. Geld voor overuren? Maak
het nou! Of toch?
Pakjesavond valt dit jaar op zaterdag. Loondag. Blijkbaar is het echtpaar Buiter tevreden over de extra inspan-
ningen van zijn mensen. De winkel gaat om 8 uur op slot in plaats van 10 uur. Allen worden in de familiekring
genodigd. Aardig hè? Jaap kijkt zijn ogen uit naar het dure meubilair (protserigheid ziet hij niet), het warme licht,
de open haard met de opgetogen Buiter-kinderen. Het is een royaal onthaal met hete chocolademelk, dikke specu-
laas en boterletter, waarvan Jaap nauwelijks de smaak kent. Buiter is als veel slagers dol op "zoet" en kijkt bij
zo'n gelegenheid niet op een paar tientjes.
Jaap raakt in een feestroes. Weet niet waar het eerst te kijken, maar is toch niet jaloers op de kinderen die het
allermooiste speelgoed krijgen. Die zijn echter al blasé. Wat moeten ze bij v.d. Ben zich dan behelpen met goedkoop
suikerwerk of broodnodige sokken. Voor Jaap blijkt er een langwerpig pakje te zijn. Van spanning en zenuwen
kan hij het pakje bijna niet open krijgen. Het zindert door zijn kop: "Wat zou dat wel zijn?"
"Een polshorloge, " roept hij verbaasd en verheugd. Hij denkt wat zal Moeder dit fijn voor me vinden. Hij houdt
het niet langer uit en wil vlug naar huis om Moe en zus zijn geschenk te laten bewonderen. Hij is door het dolle
heen. Kan nu elk ogenblik weten hoe laat het is.
Hoe láát het wàs zou hij spoedig gewaar worden. Natuurlijk is Moe blij voor Jaap maar praktisch als ze is vraagt
ze Jaap ook naar het weekloon.
"Zal de baas door de feestelijke avond vergeten zijn," veronderstelt Jaap. "Ik zal er maandag meteen naar
vragen," belooft hij geruststellend.
Ietwat bedremmeld vraagt Jaap in het kantoortje die maandagmorgen om het geld dat Buiter hem blijkbaar is
vergeten te geven...
"Wat krijgen we nou? Hee? Je weekloon?" zegt Buiter die Jaap stomverbaasd aanstaart. "Hoe heb ik het nou,
en dat horloge dan, wat denk je wel, en een horloge en weekloon, ben je een haartje betoeterd, dat zou dubbelop
zijn, dat kan niet, wie heeft zoiets op de viool horen spelen! Zoiets kun je zelf wel bedenken, dubbelop, dat kan
niet!" draait Buiter zich zwaar stoomafblazend op. "Wat een brutaliteit, een horloge krijgen en ook nog weekloon
beuren, of het niet op kan."
"Ja... meneer... nee... om dat horloge heb ik toch niet gevraagd, ik dacht dat het als beloning was dat ik knoerhard
heb gewerkt. En het weekloon móet ik hebben, dat kan Moe niet missen, ze moet er brood en zo voor kopen..." En
de waterlanders lopen over zijn wangen.
Waarachtig, Buiter wordt er verlegen van.
"Hmm, Japie, daar heb je gelijk in. Natuurlijk kan je Moe niet zonder geld. Daar stond ik niet zo gauw bij stil...
Stom van me om daar niet aan te denken... Wacht..." En voegt de daad bij het woord, trekt de bureaula open en
betaalt Jaap alsnog de 5 piek.
Jaap haalt helemaal opgelucht adem... Maar dán komt de domper, want de baas vervolgt: