met sal manassen achterom kijken

Met een korte trap kwam je van het bordes op de eerste verdieping in een lange gang. De eerste kamer rechts
was de "meisjeskamer", voor de zussen. De tweede was de logeerkamer en aan het eind de grote slaapkamer van
Moeder en Vader. Het aantal kasten was legio. Op de gang enkele ondiepe, in de logeerkamer was een bedstee
omgetoverd tot een diepe klerenkast. Kroop je daarin dan vond niemand je terug.
Het toppunt was echter die in de meisjeskamer die feitelijk een klein kamertje was met schappen rondom. Die
diende als Moeders voorraadkast. Hartstikke vol flessen zuur die ze zelf inmaakte, piccalilly, trommels gedroogde
appels en peren en weet ik wat allemaal nog meer. Wat is dáár stiekem van gesnoept! Vooral als we de grote Piet
uithingen bij kinderlogés of vriendjes die kwamen spelen. Veel later zou dezelfde kast mijn donkere kamer voor
de fotografie worden.
Helemaal het einde echter was de zolder, eerst nog aan de achterkant twee kamers, waarvan de achterste mijn
slaapkamer was met uitzicht op de achterkant der huizen en tuinen van Vleesstraat en Korenmarkt. Voor de rest
was die zolder één grote ruimte. Eindeloos om te spelen met slecht weer. Aan de balken een schommel en een
klimtouw en ringen. In de hoeken en op de vliering boven de zolderkamers was van alles te vinden wat overcom-
pleet was of slechts diende om af en toe te gebruiken dingen op te bergen. Een speciale kast voor het papier voor
de winkel en daarnaast de appelkast. Om nooit te vergeten...
Fruitliefhebber als mijn Vader was, had hij daar van latten en met een lattendeur met stevig hangslot een kast
laten maken. Op de schappen lagen de heerlijkste appels en peren je verleidelijk aan te gapen om opgegeten te
worden. Blijf daar met je vurige tengels maar vanaf... De opening tussen de latten was klein, maar... net genoeg
ruimte om de smalle kinderhandjes door te laten die met een stuk blikken speelgoed een appel stuk sneden die
dan snel in de grage kindermond verdween, lekkerder appels hebben nooit bestaan. En het mooiste is dat hij
onszelf op het idee bracht om van zijn veilig opgeborgen (dat dacht hij) fruit te snoepen door op een keer iets
dergelijks van hun thuis te vertellen!
Er stond ook nog een losse grote klerenkast met uit de mode geraakte kleding en het pronkstuk daarbij was
Moeders trouwjurk! Wat deed deze vaak dienst bij talloze verkleedpartijen. Die zolder was dus een paradijs om te
spelen en de ouders waren allang blij als ze ons rustig spelend op de zolder dachten, druk als ze in de winkel
waren.
Dan was aan de voorkant midden op die zolder ook nog de takelmachine te vinden, overgebleven van de vorige
eigenaar om balen, kisten en manden, porselein en aardewerk enz. voor de galanteriewinkel omhoog te takelen.
Zo'n winkel betitelen we nu anders en hun sortering kwam wat overeen met die van tegenwoordige warenhuizen
of Blokkerzaken. Met een paar zwengels en via kamraden werd een trommel rond bewogen waarop het dikke
kabeltouw zich af- en opwond, wat via een uitstekende holle balk naar buiten en de begane grond liep. Natuurlijk
streng verboden aan te komen, daardoor vanzelf nog aantrekkelijker dit toch te doen... Zeker met je vriendjes
erbij hou je je groot, trotseer je het verbod, want het ratelde hevig! En dan had je meteen het gegooi in de glazen,
een naar boven stormende Pa... de rest laat zich denken. Het hielp... voor een poosje.
Dit allemaal gebeurde wat later. In de eerste tijd kwam ik gewoon niet uitgekeken op alle wonderen van het
nieuwe huis. Alles moest worden ontdekt.
Achter de winkel lag de grote huiskamer die licht was doordat in het plafond de lichtkoker uitkwam naar het
dak, die in de veel diepere winkel van Loos ook achterin voor daglicht had gezorgd. In de zijmuur was nog een