met sal manassen achterom kijken

van Gelder had er flink de wind onder. Dat hebben wij als kinderen nog meegemaakt wanneer we bij hem logeerden
en dat kwam uit Moeders verhalen ook scherp naar voren.
Hij was Moeders meest geziene gast en kwam vaak naar Tiel zoals Moeder vaak naar hem ging, bijna steeds
met een van ons. 't Was een vrij lange krasse oude baas met witte bakkebaarden en een ebbenhouten stok met
zilveren knop. Hij kon tippelen als de beste en ik vergezelde hem meestentijds bij zijn rondwandeling door Tiel.
Strijk en zet was het eindpunt Café Bellevue aan de Ophemertsedijk, nu gebouw Gemeentewerken. Er was een
overdekt terras waarop hij uren naar het bewegen op de Waal en de veerpont kon kijken die met de regelmaat van
een klok heen en weer gierde van en naar Wamel. Blijkbaar herinnerde dit hem aan het drukke verkeer op de
Rotterdamse Maas, waar hij ook lang naar kon zitten kijken in het Park. Op 88-jarige leeftijd overleed hij in 1922.
Denk evenwel niet dat Moeder de hele dag in de keuken was te vinden, eten kokend of koffie en thee zettend
voor de gezinsleden of gasten. Dat was allemaal prima geregeld. Er werd vroeg opgestaan en de dienstbode was
dusdanig onderricht (of afgericht?) om een flink deel van het routinewerk van haar over te nemen. Ze kon zonodig
onmiddellijk in de zaak inspringen of zich na school met ons bezighouden en in de logeertijd met haar gasten.
Ongetwijfeld was de voortdurende aanwezigheid van logerende kinderen voor een deel voortgekomen uit haar
"met ons bezigzijn". Maar dat was ze zowat met alle gasten.