met sal manassen achterom kijken

Was het Zoelense Bos en de Zoelense brug het doel, dan werd meestal gelopen. Geen punt. Nog geen uur wande-
len. Dat is een eindje...
Mocht ik als klein jochie op de bok naast de koetsier zitten dan was ik in de zevende hemel als ik de leidsel
mocht (mee)vasthouden, me verbeeldend zelf de paarden te mennen. Mijn lol kon ik niet op als plots onder de rit
de staart omhoogging om wat paardenvijgen door te laten...
Overvaren naar Wamel met de gierpont om in het zand van het Waalstrand te zitten om te spelen of bij het
Veerhuis van Van Est in de tuin te zitten waar de kinderen in de grote speeltuin met zelfs een draaimolen konden
spelen. Dat was weer een andere mogelijkheid. In Wamel gingen we soms naar het café van Vaders vriend Willem
Rutten.