monsterkoffers. Deze waren soms zo groot als kleine kasten. De kruier of witkiel of een sjouwer kwam er aan te
pas die dingen door de stad van het spoor en van klant tot klant te vervoeren. Beelden uit de kinderjaren gezapig,
gemoedelijk en... verdwenen.
Effe naar Amsterdam in de avond rijden en weer terug vindt niemand iets bijzonders. Toentertijd echter waren
de mensen op kar en paard of de fiets aangewezen. Dan was 15 of 20 kilometer een heel eind. En om al deze
redenen was het elke zondagavond een drukte van belang in al die zaken waar ze ook slaapgasten hadden. Ieder-
een kende iedereen en voelde zich gebonden aan een vast adres, waar de gezelligheid werd verhoogd door kaart-
spelletjes, een fikse borrel of iets dergelijks. Sommigen hingen echt de gebraden haan uit en er waren dikke
snoevers bij die over van alles en nog wat enorme bomen opzetten. Grappen -practical jokes- werden ook uitge-
haald. Hele leuke, maar ook wel rotstreken die helemaal niet zo leuk waren...
Veehandelaar en vleesgrossier De Bruin uit Amsterdam sliep altijd bij Ringelenstein. Hij had er een vaste kamer.
Elke zondagnacht was daar zijn bedje gespreid. Tot die ene keer...
Zoals gewoonlijk werd er die avond door de gasten een kaartje gelegd met een dikke sigaar in het hoofd en bier
of een borrel erbij. Anderen hingen blufferige verhalen op, meestal over "heldendaden" die ze hadden begaan of