met sal manassen achterom kijken

geluk dat de inkoop evenredig daalde. Zijn middelmatige slagerij had hij met zoon Koos in één slag -en blijvend- in
een zaak met flinke omzet veranderd.
En dat lag nu in duigen. Een ware marteling was het om nu voor Piet Snot in de winkel te staan, zonder klanten
bijna. En die kwamen scholden alle slagers uit voor afzetters, je zou ze... Dan weer troostte hij zichzelf: "de bui
zou snel over drijven, daar kon je donder op zeggen. Alleen wat zal dat allemaal gaan kosten?"
"Maar wacht eens even", ging het door zijn kop, "of het nu zus of zo geld gaat kosten, zou ik er daarom niet
beter tegen in kunnen gaan?" en dacht aan zijn succes met de prijsverlaging vorige keer.
"Nee, dat kan ik nu niet doen, ik heb mijn woord gegeven, daar houd ik me aan; een man een man, een woord
een woord, daar wil ik niet onderuit."
Het liet hem enkele dagen niet los. In de achterkamer werd lang en breed gesproken over al dan niet ten aanval
overgaan.
"'k Ga effe een paar sigaren bij Koos van Dalen halen", zei hij op een morgen rond de klok van tien, een tijd
waarop hij er anders niet over zou denken, waarop het zelfs niet zou hebben gekund, om de winkel in de steek te
laten. "Die paar klanten worden toch wel geholpen... ". Zo toog hij naar de sigarenwinkel op de Markt, precies aan
de andere kant van Corbelijn als de winkel van zijn naamgenoot.
De sigarenwinkel van Koos van Dalen was het trefpunt van het Tielse publiek voor een rokertje. 't Was er
gezellig met elkeen die om een praatje verlegen was of wou zien wat er te beleven was op de Markt, het centrale
punt in Tiel waar alle andere winkelstraten op uit kwamen. Al het vertier vond je dus daar. Dat sigaren kopen
was maar een smoesje. Dirk wilde met eigen ogen zien hoe het toeging in de zaak van zijn gehate concurrent.
Dat zag hij dan! Een beetje treuzelend, met andere klanten leuterend, over het weer, over Theole natuurlijk. In
het voorbijgaan had hij al gezien dat de winkel stampvol was. Hij zag ook de stroom klanten voorbij gaan naar
Gerards bedrijf. Een boel klanten van hemzelf waren er bij, dezelfde die hij vorige keer naar zijn zaak had getrok-
ken. Dat en nog veel meer stak hem. Verwoed aan zijn sigaar trekkend, stond hij zich te verbijten...
Plotseling beent hij weg, naar huis en trekt de zoon mee de kamer binnen waar de vrouw al in spanning zat te
wachten:
"'t kan me niet langer verdommen, nou heeft het me lang genoeg geduurd, van dit en van dat, moeten we ons
door die Gerard nog langer op de kop laten zitten? Nee, nee en nog eens nee! We gaan er tegenaan, als het dan
geld moet kosten, alla, maar dan met klanten in de winkel, zonder die, zonder soldaten kun je niet vechten! Kun
je nooit een oorlog winnen! Zonder klanten heb je geen zaak."
"Zou je dat nu wel doen Dirk ", bracht moeder twijfelmoedig te berde, je hebt je woord gegeven, moet er nu weer
heisa onder de slagers komen, ben je vergeten dat ze jou bijna op die maandag een tijd geleden, toen je ook de
prijzen naar beneden gooide, de gracht bij de Veemarkt in hadden gejonast? 'k Zou het niet doen!"
"Daar heeft u wel gelijk in Moeder", kwam Koos ertussen, "maar Vader heeft toch meer gelijk, wat moeten we
met al het vlees dat vorige week onverkocht is gebleven? En met de twee beesten en dat hok varkens, dat morgen
vroeg thuis komt, die moeten we ontvangen. Al dat vlees kan toch niet naar de bliksem gaan, dat kost dan heel
wat meer dan prijzen verlagen. De andere slagers moeten zelf maar zien." Er wordt besloten de knuppel in het
hoenderhok te gooien.