Geïnspireerd door het werk van Oiticica heb ik een constructie gebouwd in mijn eigen vormtaal van
houten geschilderde open blokken en panelen die met elkaar verbonden zijn door een frame van
hout. De zijden van de blokken zijn in primaire kleuren geschilderd in afwisselend matte en
glanzende tinten. Met enige fantasie kan je de basisconstructie (figuur 13 ) zien als onregelmatige
kubus, die gekanteld kan worden, waardoor een andere zijde als grondvlak dient. Deze constructie
(fig. 14) is geplaatst op een ondergrond van spiegels, waardoor de ruimtelijke werking wordt
vergroot. Erboven hangen houten panelen, die eveneens in primaire kleuren zijn geschilderd. De
panelen vormen hoeken van 90° ten opzichte van elkaar. De panelen lopen evenwijdig aan- of
vormen een hoek van 90° met de blokken van de constructie. De spiegels op het grondvlak vergroten
het zicht als je eromheen loopt. Dit werkstuk benadert niet in de verste verte de ruimtelijke werking
van de Grande Núcleo. Dat heeft veel te maken met de beschikbare ruimte en de indeling en
aankleding daarvan en de grootte van het werk. Toch heb ik het als een zinvolle exercitie ervaren.
Experimenten die ik eerder heb gedaan in het verbinden van vormen, zowel ruimtelijk als wat betreft
het materiaal zijn hier teruggekomen. Ik beschouw het niet als een geslaagd werk, maar heb de basis
gebruikt om het “door te ontwikkelen” in de richting van Nathalie du Pasquier. Daarover meer in het
volgende hoofdstuk.
Figuur 13 Basisconstructie Figuur 14