için isimlerini gizli tutmayı uygun bulduk. Belki bir gün onlar
da kendi çalışmalarını açık bir şekilde paylaşırlar.
Bununla birlikte aracılara ilişkin şunu not etmek gerekir:
2005-2015 yıllar arasında Türkiye ile PKK arasında arabuluculuk
yapan tüm kişi ve kurumlar Türkiye dışındadır. Türkiye içeri-
sinde hiç kimse böyle bir rol üstlenmemiştir. Devlet, sadece
kendisine yakın bazı gazeteci-yazarlara ‘kamuoyunu hazırlamak’
için böyle bir ‘görev vermiştir’. Kısaca Türkiye’den hiç kimse
doğrudan görüşmelerin arabulucusu değildir, olmamıştır.
Sonuç olarak; görüştüğüm 20 kişi ve okuduğum yüzlerce bel-
geden edindiğim izlenim şu; eğer bu görüşmeler olmasaydı,
belki bugün daha iyi gelişmeler yaşanıyor olacaktı. Görüşmeler,
çözümü değil çözümsüzlüğü derinleştirdi. Çözüm zemini ol-
madan çözüm varmış gibi yapılmış ve sonuçları ağır olmuştur.
İçeride ve dışarıda çözüm kendini dayattıkça AKP ‘çözüm istiy-
ormuş’ gibi yapmış ve hemen ardından savaşa başlamıştır. Tüm
barış çabalarını, kendi çıkarları için araçsallaştırmaktan çekin-
memiştir. Bu nedenle, yaşanan süreçlere ‘çözüm süreci’ değil
‘çözüme operasyon’ süreçleri demek daha doğru olacaktır.
Bu çalışma sırasında materyal bulmama yardımcı olan, okuyup
görüş, öneri ve eleştirilerini sunan, ulaşılması gereken tanıklara
ulaşmama yardımcı olan; Rohat Baran, Doğan Çetin, Seyit Evran,
Halit Ermiş, Afat Bazesor, Maxime Demiralp, Sefkan Ateş, S.
Çiçek, Nurdoğan Aydoğan, Berfin Hezil, Gule Algunerhan, Baki
Gül ve ANF’deki tüm çalışma arkadaşlarıma, meslektaşlarıma
teşekkür ediyorum. Yine Türkiye ve Kürdistan’da çok sayıda in-
sanın bu kitapta emeği vardır. Ancak devletin olası saldırılarına
hedef olmamaları için bir çoğunun isimlerini burada yazamıy-
orum. Kendilerine de çok çok teşekkür ediyorum.
Mart 2017 tarihinde Şengal’de, Türkiye ve KDP’ye bağlı gru-
pların hain saldırısı sonucu hayatını kaybeden Kürt medyasının
değerli emekçisi, arkadaşım Nujiyan Erhan’a saygı ve sevgiyle...
Amed Dicle