CÜMLE AĞAÇ UYKUSUNDAN UYANDI
Cümle ağaç uykusundan uyandı
Giyinmiş donunu yeşil atlastan
İrenk irenk çiçeklere boyandı
Gidermiş kederi kurtulmuş yastan.
Bahar gelir dağlar bağlar süslenir
Yel değmezse coşar dallar uslanır
Bir hazin ses şafaklara seslenir
Neler duymaz bâd-ı sabâ o sesten.
Eser seher yeli her sabah sabah
Dalgalanır sular titreşir yaprak
Saçar kokusunu menekşe, zambak
Hakiki bir duygu vefalı dosttan.
Gezme yârim keklik gibi kayada
Sakın tellerini yoldurma yâda
Veysel'in âşkına asla bir bâde,
Doldur ver içeyim içtiğin tastan.
ÂŞIK VEYSEL ŞATIROĞLU
(1894 - 1973)
