ZEYTİNLİK
Kurşunî yapraklar altında çıktı yukarlara
Kurşunî hep ve zeytinliklere karışırcasına;
Toza belenmiş alnını gömdü sonra
Kızgın elinin tozluğuna.Hepsinden sonra bu. İşte buydu sonu.
Gözlerim körleşirken gitmeliyim ben;
Neden istiyorsun bunu, var olduğunu
Neden söyliyeyim, seni artık bulamazken.Artık bulamıyorum seni bende, hayır.
Başkalarında da. Bu taşta da yoksun sen.
Artık bulamıyorum seni. Yalnızım ben.Bütün insanlığın acısıyla yalnızım,
Onu seninle hafifletmek için omuzlamıştım;
Oysa yoksun, adsız utanç, sen...