Bazen de İzlo'nun doruklarında akşamı
getirir...
Vedalaşırken batımda,
Mor gecede ayın en güzel yüzüne emanet
eder beni,
Ertesi günde buluşmanın sevgi ve
coşkusuyla...
Çünkü ben Mezopotamya'yım
Güneşin ve ayın maşuku..
İnsanlarım mert ve sevecen,
Çünkü benim suyumu içtiler,
Ekmeklerinde, sevgiyle büyüttüğüm
başaklarım
Ayranlarında, sütümle beslediğim,
Mis kokulu otlarımın tadı var...
Çünkü onlar benim çocuklarım,
Ruhları bende bedenlendi...
Özgür, mağrur ve sevgi dolu..
En iyi bağbozumları bende olur,
En iyi şarabı, en tatlı şırayı ben veririm
Belki de bundandır,
Benim topraklarımda aşk,
Sevmek ve sevilmek,
Şarap tadında olur...
Bundan değilmi ki;