Babil Kralı Nabukodonosor,
Sevdası için Mardin'den Şamran'larla
Şıra akıttı yüzlerce mil aşağılara,
Bundan değilmi ki,
İskender Zınnar'a;
Prenses Fahriyye ve Ravza cennet
bahçelere,
Şad Buhari Mardin'e yerleşir..
Timur, Kustus, Antonius ve daha nicesi,
Bu sevdanın peşinde topraklarıma kan
bulaştırdılar...
İhanet ektiler topraklarıma;
Kelepçe vurdular çocuklarımın
gözyaşlarına...
Dağlarımda ağaç bırakmadılar, çıplak kaldım,
Utanırım.. ele güne karşı,
Utanırım.. aya, güneşe karşı
Çünkü ben Mezopotamya'yım,
Asya'nın nazlı ve özgür kızı..
İbrahim bende doğdu,
Sin Mabedi'nde aya ve yıldızlara yakarırken
doğruyu buldu...
Zarathustra, Mani ve Yezidiliğe ben ilham
oldum,
İlk Hıristiyanlara ben kucak açtım