ANADOLU ŞİİRLERİ

Dağlarda ırmaklarda bitkisel bir yaşantı
eğitim görmemiş insanlarım
düşünmeyi öğreniyorlar
rüzgâr yanığı yüzlerinden geçiyor yirminci
yüzyıl
sen içkilerle girerken akşamın turuncu
bulutuna
dikenli otlarıyla geçiyor uzak bozkırlarım
haberin var mı toprağın altındaki
köylerimden
dokuz bin yedi yüz köy yirmi dört saat
gecede
beyinlerinin kıvrımlarından geçmemiş daha
gün ışığında gelen bir okul penceresi
oysa çekilerle dolu türkülerde duruyorlar
saçlarını unutmuş
sakallarını unutmuş uzakta doğuda
gözlerimi yaktılar göğüs tahtam paramparça
ufukta Tortum uzun bir çizgi mutsuz
bırak beni Orta Anadolu unuttum ağlamayı
kerpiç bir baca gibi düşünüyorum bulutlara
karşı
Karacaoğlan'dan öğrendim doğa sevgisini
bir gözümde Siirt öbür gözümde Bitlis Muş
ateş yakacağım uzak kıyılarında senin