ANA DİLİ
Benim annem sözcüklerini unuttu.
Dilsizleşiverdi bütün dünya.
Bir şey söyleme derdinde annem.
El yordamıyla arıyor etrafı,
sözcükler el altındaydılar ya.
Şimdi yoklar, evet yoklar!Zorlanmaktan boğulacak sanki,
bir şey söylemeli kesin
söylemezse, ölecek gibi.
Tanrım, benim annem karanlıkta
sözcüklerini yitirdi.
Onları ben de bilmiyorum, anne.
Dayanıver omzuma şöyle.
O denli çok dolmuş ki içimiz,
her şeyi hep birlikte susalım.***Her sevginin bitişiyle
başlar hüzün ve acılar.
Akşam günün gidişiyle
kara bir ıssızlık başlar.
Gitmek istiyorsa biri,
ona engel olamazsın.
Ama öldü diye sevgi,
sen de tutup ölemezsin.
Tüm hayaller aldanıştır
ki seven yok,
sevsen de sen,
ki her anı acı taşır,
ki mutluymuşsun, bilmeden.BLAGA DİMİTROVA
(1922 - 2003)