Belirsiz bir korkuyla ezilmiş gibi,
kadife koltuğunda oturuyordum.
Issızlığında bu akşam loşluğunun,
senden yaşlandığımı gizliyordum.Henüz sen gelmemişken geçtim banyoya,
yaklaşıp baktım sönen aynaya.
Orada gördüm bütün geçmişimizi,
hatmi çiçekleriyle kaplı bahçemizi,
o zamanlar başka türlü kokan güllerimizi.
Tayin olduğumuz yeni kent yollarında,
memur eşyalarıyla dolu kamyonumuzda
neşeyle rüzgarı elleyişimizi.
Babamla kıskandığım bir güzellikte
ve herkesten ayrılan beraberlikle
dans edişinizi...Ah anne, bir an sanki geçen zaman
ve o zamandan bana yalnızca kalan
senin şefkatli elin
alnıma dokunan.Bir zamanlar delikanlı öfkelerimle
güzelliğini herkesten sakındığımdın sen.
Neler anlatmak isterdim sana
bir gelebilsen...Dün yorgun sana geldim anne,
sen evde yoktun
ama ışıklar içindeydi evin.
Belli ki beni bekliyordun..
İşte geldim, sarıldım güzel hayaline.
Anne ben
hep yanında oldum...BALKAN NACİ İSLİMYELİ
(1947 - )