"— Bıldır bir gül fidanı vermiştim sana!
N'oldu, çiçek açtı mı bu bahar?
Pek dilberdir koncadan yana,
Bir yol kokladın mı çiçeğini?
Pek lâtiftir, amma bilmem beğendin mi?"
Sezmiş gibiydi doğa âşığı Atıf Hoca,
Dağdağasına rağmen yorucu bir günün,
(Gerçek dost bozkırın o koskoca
Al tekerlek güneşi ve bent tanımaz kar
Sularıyla hürriyetin), yeni aşı
Halk ağacının yüce dalında, dipdiri
Koncaya durduğunu CUMHURİYET gülünün...
Nüzhet ERMAN
Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi
Ekim 1986, S: 418, S. 739-740