- canlı tut tef’ini daima, herkes biraz çocuktur her yaşta!
- düştüğün her hatırada doğrul ve kendine çiçek ver.
Kendini kederle ölçümleme, keder de bitti
kendinin kedisi aynalara bakma, aynalar renksiz unutma
bak, kızımların doğru söylediği yaştayız
kanın tene bağırmasına paranoya denir
kıskanma! Ölüm de pekâlâ süslenir.Sahi, ağladın mı? Her canlı ağlamaz ki
--sensiz siyah bir ömrün kendine eğimiyim,
içinde kalbi olan ağlar ancak, başka ne deyim!