Halinden memnun olsa, yatsa tekrar yerine.
Sana şefkat gösterdi, masum bir evlat gibi,
Sonra Azrail geldi, korkunç bir feryat gibi.
Kasıp kavurdu gitti, onu beraber aldı
Arkasında hatıra iki zavallı kaldı.
Bürüdü gözlerini korkunç hırçın bir korku,
Gözleri açık gitti, kaderin cilvesi bu.
Bazı ufka dalarım, gözlerini görürüm
O gözler ki sahibi mezarda bir kötürüm.
Yerinden kıpırdamaz, kolunu kaldıramaz
Yolumuzda durana vurmak ister, vuramaz.
Seneler önümüze ıstıraplar yığardı,
Küçük kalplerimize kasırgalar sığardı.
O göklerden bakardı bize ilham verirdi,
Biz muvaffak oldukça güler selam verirdi.
Bugün hayatımızda mustarip bir sükun var,
Ne kadar ferahlasak, onsuz bize dünya dar.
Ufuktaki gözlerin tahassürü bir sönse,
Ne olurdu Allah'ım gidenler geri dönse...