inanışın sahipleri haklı çıkacaklar, diğerleri
mahcup ve perişan, başlarında miğfer
sandıkları şeyin alelade bir berber leğeni
olduğunu göreceklerdir. Tanrı bizi bu
aldanmışlardan etmesin! Bundan başka ne
diyebilir, ne dileyebiliriz?
Ölüm korkulacak birşey olmasa gerektir.
Esasen korkunun ecele faydası da yoktur.
Mutlaka öleceğiz. Bunu görerek ölüme korku
ile değil ümitle bakmalıyız. Ölümün korkulu
olması bu dünyanın zaruretleri dolayısıy-
ladır. Ölüm bu dünyanın sonu olabilir fakat
unutmamak lazımdır ki öbür alemin başlan-
gıcıdır. Yani ölmeden ruh alemine göçmenin
imkanı yoktur. Ölüm bu dünya için bir
mezar, öbür dünya için bir beşiktir. O zaman
kısa olan, ebedi olmayan hayatın avuçları-
mızın içinden kum gibi kaydığını, kıymetini
kaybettiğini görürüz. Bu noktada iki görüş
vardır :
I. Mevlana'nın çok güzel temsil ettiği görüş.
Mademki bu dünya mutlak surette geçicidir,
ruh alemi ebedidir, iki günlük ömür için rezil
olmaya değmez. Bu dünyada iken öbür
dünya için hazırlanmalıyız. Ebedi hayata