Ciérte notte affàtateE ccàla, suonne, càla
‘ncòppe a ‘stu còre stràcche
che ‘nz’addorme...
Ciérte notte affatàte,
ru remòre
j’ sènte de le stelle
che ggirene menùte pe’ ‘mmenùte;
‘nu respìre
de ‘na rosa stranìta pe’ l’acquàra.
‘Nu sfrìcceche de rìlle,
‘nu mallàrde
che ze ne vola e trétteca la fratta,
me fa zumbà tremànne da ru liette...
Ma quánn’è mmatutìne,
ru cuscìne
ze fa doce, de giglie:
l’ombra de mamma
me passa affiànche, senza fa’ parola,
e che le mane d’aria,
zìtte zìtte,
m’accarezza la fronte e ri capille.
Me ze chiùdene l’uocchie,