Voorwoord
Ik heb mijn grootvader nooit gekend. Hij stierf twee jaar voor mijn geboorte door een hartaanval tijdens
het laden van een wagen met hout. Alleen de verhalen van mijn broers en zusters, maar vooral die van
mijn vader zijn me bijgebleven. Bijvoorbeeld hoe ze tijdens de 2e wereldoorlog samen goederen de grens
over smokkelden was een verhaal dat vaak verteld werd.
Mijn vader benadrukte wel dat hij nooit over de 1e wereldoorlog wou vertellen. Vermoedelijk was de
ellende die hij daar gezien en meegemaakt heeft te groot en wou hij die herinneringen liefst laten rusten.
Op school leerde je wel over de beide wereldoorlogen en ja, er was verteld dat je grootvader gevochten
had aan den IJzer. Maar als kind dringt dat niet meteen tot je door en de herinneringen vervagen snel.
Enkele jaren geleden, naar aanleiding van de 100e verjaardag van het einde van de eerste wereldoorlog
had ik mij enkele oude tweedehands postkaarten aangeschaft met foto’s die soldaten lieten maken voor
ze naar het front vertrokken. Toevallig botste ik in een familiealbum op een oude foto van mijn grootvader
in zijn leger uniform.
Het was duidelijk dat die was gemaakt voor de ‘grote oorlog’. Toen ik die foto deelde op een WO1 forum
op Facebook kreeg ik meteen een spontane reactie van iemand die zag dat hij op de pet een insigne droeg
van het 6e Linieregiment. Meteen was mijn interesse gewekt om meer informatie te vergaren en na
enkele andere tips bracht ik een bezoek aan het Militair Archief te Evere om zijn dossier in te kijken en
alle documenten in te scannen.
Het was enigszins een openbaring te lezen dat hij gewond raakte te Wezemaal, overgebracht werd naar
een hospitaal in Antwerpen en later geëvacueerd werd naar Bromley, Zuidoost London.
Verder speurwerk bracht me naar het FelixArchief in Antwerpen waar ik het register van het St. Erasmus
Gasthuis van Borgerhout kon inkijken. Daarin vond ik de aard van zijn verwonding terug, maar ik nam ook
de tijd om rustig andere gegevens door te nemen over de dag van zijn opname en andere lotgenoten.
Om meer te weten te komen over zijn verblijf in Bromley, nam ik via mail contact op met de ‘Bromley
Historical Collections’ en kreeg, met dank aan Mevr. Kate Bond voor de inzet, gegevens over de opvang
van Belgische gewonde soldaten, locaties en ook krantenartikelen. Door urenlang online zoekwerk in
oude oorlogskranten kreeg ik bevestiging van de exacte locatie waar hij verzorgd werd, waarna diezelfde
Kate Bond mij nog enkele sfeerbeelden kon bezorgen van de St. Mary’s Church Hall.
Van de periode na zijn herstel en terugkeer naar het IJzerfront zijn weinig details gekend. Hiervoor heb ik
een beroep gedaan op de geschiedenis van het 6e, 16e en 26e Linieregiment, dat werd aangevuld met
tips en andere informatie van mensen die ik via een andere Facebookpagina had leren kennen.
Ik ben deze mensen zeer dankbaar voor hun hulp in mijn speurtocht waardoor ik deze hommage aan mijn
grootvader zaliger in een verhaal kon gieten. Ik hoop dat ik vooral de familie, afstammelingen van Adriaan
van Gils, hiermee een mooi souvenir mee kan bezorgen.
Karel Jespers
(Jongste zoon van de oudste dochter van Adriaan van Gils)