ONA YAZILAN ŞİİRLER

"AŞİYAN"A DÖNÜŞ

Kırk yılın verdiği azabı unut!
Çektiğin ye’si, ıztırâbı unut!
O azâhi kemik - kemik duydun;
Eridin- hicriçinde, zehruyudün!
Yaşların toprak oldu mâtemle,
Gözlerin görmez oldu ol nemle;
Kurumuşdu damarlarındaki kan.
Sâde rûhundü pürümîd yaşıyan;

Bir zamanlar o neş’eler neydi?!..
Serpilen Selsebil-i nağmeydi.
Gül değil hep verak-verak hande,
Her çiçek bir peri-i nâzende.
Hep gönüller bir erganûn-i vefâ,
Hep gülüşler bir incilây-i sâfâ.
Nur iner Âşiyan’a sessizce,
Gözlerinden de nur alırdı gece.

105