II
Rıhtıma sürtünüp yanaşan sandal
İçinden doğruldu vakur gölgesi.
Taşlara basınca elinde bir dal
Koluna dayandı çıkan zevcesi...
Koşuyor, morlaşan durgun suları
Kürekleri sık sık çarpıp sıçratan
Çocuk.. Adımları çalâk, haşarı,
Çember çevirerek arkalarından...
«Şehitlik» yolundan böyle saptılar.
Hışırdarken usul usul yapraklar,
Duyarak kuşları ve böcekleri...
Koklayıp tahayyül saran havayı.
Görmeden "Göksu" dan yükselen ayı
Geceye karıştı eş gölgeleri...
III
Dolaştım civarı ben mes’ut, dalgın
Gayrin sevincinden sevinç duyarak.
Bastona dayanıp kaldım.. Ansızın
Yukardan koptu bir kahkaha, berrak...