Başımı kaldırdım, bir koşuşmaya
Benzeyen patırtı, taşkın sayhalar.
«Ay dede, Ay dede! Bakın oraya!»
Çepcevre balkonda kımıldaşmalar...
Sonra çekildiler, derin, hoş, mes’ut
Bir sükût başladı. Derin bir sükût
Ve birden piyano, ağır, tok, tannan.
O gece Fikret'in saadetinden
Sarsıldı, eminim ta temelinden
Rüzgârdaki bulut gibi "Aşiyan"...
BUGÜNKÜ "AŞİYAN"
Burada bir zaman bir ulu kartal
Yedi dağ tepeden getirerek dal
Kayalar üstünde bir yuva kurdu.
Çünkü indiği bu geniş meydanı
Aldı yer yüzünün uçmaz hayvanı
Sansarı, tilkisi, parsı ve kurdu.
O kartal bunlarla yavuz döğüştü
Lâkin en sonunda yorgunca düştü.
Döğüşen, güneşe değmiş mağrurdu.