RÜCÛ
[Dönüş]
Hayır, hayır, sana râci’ değil bu tel’înât,
Bütün bu levm ü te’ellüm, bu ibtikâ-yi hayât
Hayât'i milleti ta'zib eden, muhakkar eden,
Çamurlıyan ne kadar levs varsa hep birden
Kucaklamış taşımış bir muhite aiddi;
O mel'ânet gecesinden uzaktayız şimdi.
[Hayır, hayır, bu lanet etmeler sana değil,
Bütün bu kınama ve elemleme, bu hayal ağlaması
milletin hayatına azap veren, hakaret eden,
onu çamurlayan ne kadar kir varsa
hep birden kucaklamış, taşımış bir çevreye aitti.
Şimdi o melunluk gecesinden uzaktayız.]
Karıştı leyl-i musîbet leyâl-i nisyana,
Açıldı gözlerimiz bir sabâh-ı rahşâna.
Sen, ey muhît-i teceddüd, o leyl-imenhûsun
Seninle nisbeti yok; sen şereflisin, ulusun.
Ne sis yüzünde ne zûl; bilâkis, safâ vü
vakaar,
Doğan güneş gibi sâfi bir infilâkın var.
66