Ο Μόνος Επιζών- Τώρα, πριν πέντε λεπτά, πως είσαι σήμερα; Μου είπαν ότι
από το πρωί συνεχώς κοιμάσαι. - Καλά είμαι,.. ζω ακόμη, είναι καιρός να ετοιμαστώ για το
ταξίδι. «Πρόφερε χαμηλόφωνα»
Εκείνη έκανε πως δεν άκουσε.- Είναι μεσημέρι να σου φέρω να φας; Έχει μαγειρέψει
φασόλια σήμερα γιατί κάνει πολύ κρύο. - Άντε φέρε μου, λίγα όμως, σήμερα δεν έχω όρεξη.
- Καλά εγώ πάω να σου φέρω ένα πιάτο και τρως όσο μπο-
ρείς. - Κάνε όπως νομίζεις.
∞
Η μέρα πέρασε με επισκέψεις. Παιδιά, εγγόνια, δισέγγο-
να, ανίψια μέχρι αργά το βράδυ. Όταν έμεινε μόνος, ένιωθε
ότι τον είχαν κουράσει μα δεν το έδειχνε, πίστευε πως ήταν
η κατάλληλη ευκαιρία να τους δει όλους για στερνή φορά.
Αργά έφυγε η δεύτερη με τον άντρα της που τον τελευταίο
καιρό του κρατούσαν συντροφιά αρκετές ώρες καθώς είχαν
συνταξιοδοτηθεί και είχαν άπλετο χρόνο στη διάθεση τους.
ένιωθαν πως είχαν χρέος να περνάνε χρόνο μαζί του, διαι-
σθανόμενοι ότι οι μέρες του λιγόστευαν όσο κι αν εκείνος
προσπαθούσε να μην παραδίνεται εύκολα στο επικείμενο
τέλος του.
Για μια στιγμή δείλιασε και μονολόγησε. Αχ πόσο δύσκο-
λο είναι να αποχωριστής αυτά τα πλάσματα που είναι καρ-
πός του εαυτού σου, κομμάτι της σάρκας σου, αίμα απ’ το
αίμα σου. Πόσοι κόποι και πόσα βάσανα χρειάστηκαν για
να τα μεγαλώσω, μα δυστυχώς αυτή είναι η ζωή, ο δικός