Ο Μόνος Επιζών

Ο Μόνος Επιζών

Δεν είχε νιώσει ακόμη να νυστάζει, μα δεν τον ένοιαξε. Σύ-
ντομα θα κοιμάμαι αιώνια «σκέφτηκε»

Ξανά γύρισε πλευρό, έτσι τον βόλευε καλύτερα, έφερε πά-
λι στο νου του τα γεγονότα που είχε αφήσει στη μέση.

Δεν έκανε ιδιαίτερη προσπάθεια, οι θύμησές του άρχισαν
να ξεσηκώνονται και με καλή σειρά βγαίνανε μία-μία πε-
ντακάθαρες.

Είπε στην αδερφή του να βγάλει από την τσέπη του μαλιό-
του τα φάρμακα που του έδωσαν στο νοσοκομείο, ζήτησε
λίγο νερό και πήρε ένα.

• Θα σου φέρω λίγο γάλα, «του είπε» θα σου τρίψω και λίγη
  μπομπότα να τη φας να δυναμώσεις.


• Καλά, μα, πες μου πως είναι η γυναίκα μου; το κορίτσι;


• Όλα είναι καλά, και θα παν καλύτερα τώρα που ήρθες.
  Πάω να σου φέρω να φας.

Κάποια στιγμή άκουσε να βάζουν ξύλα στο τζάκι και ξύ-
πνησε, ήταν η αδερφή του που είχε αφήσει τον άντρα της
μόνο με τα παιδιά της να βοηθήσει εκείνον και τη γυναίκα
του. «Ας την έχει ο Θεός καλά είπε μέσα του.» του γεννήθη-
κε τότε ένα ερώτημα, καλά μα ως πότε; ο καιρός θα δείξει
μονολόγησε.

Με την αδερφή του ήταν πολύ δεμένοι, ορφάνεψαν σε πο-
λύ μικρή ηλικία, και είχανε περάσει πολλές δυσκολίες.
Τότε δοκίμασαν, την αδιαφορία, την σκληρότητα, και την
εκμετάλλευση, ακόμη και από το άμεσο συγγενικό περι-
βάλλον, μα δεν σταμάτησαν να παλεύουν ενάντια σε κάθε
δυσκολία.

Αντιμετώπιζαν κάθε πρόκληση με θάρρος με υπομονή μα
και με πείσμα να μην έχουν την ανάγκη κανενός, γιατί οι
περισσότεροι παρουσιάζονταν ως προστάτες με σκοπό να