karşıdaki insanın bakışı arasında bir teraziye benzer.
Hangi yön daha acı veriyorsa veya onun eksikliği
hissediliyorsa kişi ona yokluk damgasını basar. Fakat
bu damga, dünya mal ve nimetleri üzerine kafa
yoranların yokluğudur. Zaten her nefis yokluğun
aslında yaratılmış temel malzeme olduğunun farkında
değildir. Yani kişi der ki işte param yok evladım yok
huzurum yok, yok oğlu yok.. Bunlar aslında işaret
edilen adres gibidir bu adresler dolunca kişi kendinin
mutlu olacağına inanmıştır. Oysaki insandaki hırs
kolay kolay doymak bilmez bir aç ejderha gibidir. Bir
vadi dolusu altını olsa ikinci vadi dolusu altını ister
durur. Hele de yaş ilerleyip de biriktirme ve cimrilik
duygusu artınca, zaten hep diyorum ya saf ruhla
olmayan ruh arasında çok fark var.. Bu kötü yöne
yönelmiş yaralı ruhları da iyileştirmek, yine nasip
olmuşsa emredilmişse Sebebullah zincirİ onu sarıverir
de bir sinek kanadı bile onu hayra eriştirir. (Allahu
Ehad cc Resulu Muhammed sav.)
Zaten bu dünyada hayra ermekten daha güzel hiçbir
bahçe yoktur. O öyle bir bahçe ki ne meyveleri solar ne
de sana bıkkınlık gelir. Gözün, kulağın, burnun, dilin
ayrı ayrı rızıkları vardır. Hele hele gönül rızkına gelince
akan sular duruverir. Evvelinden sonuna gayet ince
düşünmek bunların başında gelir ki işte hep
bahsetmeye çalıştığımız tefekkür de budur. Her şey
aslına rücu etmeye meyilli olduğundan, beyin yan
tesirlerden arınmış olarak tefekkür etmeye
başladığında, her yol hakkın emri ilahisine çıkar. Aşık
meyletmiş olduğu bu yolda, gün geçtikçe mesafe
almaya başlar ki işte kabiliyet hayrete çoktan
dönmüştür. İyi olmaya, iyi yaşamaya, iyi şeyler
yapmaya ve iyilerle hareket edince bu sende
iyileştirme etkisi yapar. Bir örnekle anlatacak olursak,
onu iyileştirecek merhemi verip biraz da zaman eline