sadece zahiren bir ilişki yoktur, batinî bir ilişki de
vardır. Sen ruhu anlayan ve hissedebilen biri olsaydın
şekil dünyanda onu çoktan bir resim üzere oturtmuş
olurdun. Ama ruh senden haberlidir, bu da cesetle can
arasındaki bağlantıdan bir örnektir. Akıl kanla nefesle
ve ruhun desteği olmaksızın sadece kedilerin
besleneceği bir et parçası gibidir. Aklını sadece
koyunlar gibi otlara ve toprağa çevirip, hiç var oluşunu
düşünmezsen akşam olunca bir çoban seni cahiliyet
ahırına kilitler gider. Burada sabaha olsa da biran önce
otlamaya başlasam, der durusun.
Her an her dakika sana verilmiş bir hediyedir. Çeşitli
yollar vardır, bu yollar sayılıp dökülemeyecek kadar
çok olsa da sen neye yönelmiş, neye karşı nefsin galip
gelmiş ise o aynadaki görüntü seni oyalamıştır. Vakit
gelince çekip gideceğini sana unutturanı, sen unutmayı
başarabilirsen hayret makamına adım atarsın. Etle
kemikle, otla toprakla arkadaşlık senin için çok
önemliyse, bu sefer işte demin bahsettiğimiz şaklaban
medyumlardan falcılardan, fal oklarından meded uman
şaşkın bir avare olursun. Bu tıpkı şuna benzer:
Körlerin körlerden, ‘bak bakalım şu ilerdeki kasabada
nöbette askerler var mı?’ demesine.. Hak
emretmedikçe hiç kimse ruhunu gelecek zamanın
basamaklarına uzatarak oradan haber veremez. Bu
olay sadece hayal etmek gibidir. Balta olmadan ağaç
kesemezsin. Neticesinde balta da bir ağaçtan yetişmiş
ama elinde ağaca düşman bir hale gelmiştir. Akıl
zıtların labirentinde bazen kaybolmaya meyil verir. İşte
bu labirentte çıkış bulamayanlara deli, o çıkışı bildiği
halde o labirent içerisinde hakkın gücünü yaratmasını
hayran hayran izleyen ve şükür secdesine varan
kullara da veli denir.