(.....)
O kadar sa’y-i beliğin bu sefalet mi sona?
Biri, evvelce söylemiş olsaydı bana,
Çalışıp ömrümü çılgınca heba etmezdim,
Ben bu müstakbele mâzimi feda etmezdim!
Merhamet bilmeyen insanlara bak, yârabbi,
(Sa’y-i beliğ: Canlı ve kudretli çalışma)
KÜFE:
Âkif, çocuk meselesi üzerine eğilen ilk
şairimizdir. Çocuk konusunda gerçekçi
olduğu kadar, yapıcıdır, onarıcıdır, teklifler
söylemektedir. Bunun en canlı örneğini
"Küfe’de” görürüz. Okuma hasreti içinde
bulunduğu halde okuyamıyan, fakirlik
dolayısıyle küfe taşımak zorunda kalan bir
çocuğun hali, varlıklı kimselerin bu durum
karşısındaki kaygısızlığı dile getirilir.
(.....)
112