O zaman koptu içimden şu tehassür ebedî:
Ya hamiyetsiz olaydım, ya param olsa idi!
Yaşadığı süre içinde kendi için paranın
yokluğunu üzüntüsünü duymamıştır. Bir
pardesü alacak parası yoktur. Ne çıkar?
Yağmurlu havada sokağa çıkmaz. Ya Seyfi
babalar? Onlara yardım etmek gerektiğinde
çaresiz kalır. Parası olan insanlar, hamiyetli
olsaydı, belki de Âkif bu kadar üzülmezdi.
DİRVAS:
Emevî hükümdarı Hişam devrinde, üç yıl
karanlıktan ekin olmaz. Çölde Bedevilerin
çoğu açlıktan ölür. Kabile şehleri Hişam’dan
yardım istemeye karar verirler, öyle ya,
mademki halife, öyleyse çare bulmalı halkın
derdine. Huzura kabul edilirler. Dirvas bir
çocuktur, ama büyüklerle o da içeri girer.
Heyecanla söze başlar. Hişam çocuğu
azarlar.
Der: Sus a çocuk, büyük dururken,