meden bana anlattı ve pek hoşuma gitti.
Sonra Ahmet Bey de çocuğu doğruladı.
"Lakin, o çocuğu, bu olayı siz nereden
biliyorsunuz." dedi.
Ben de cevabımda: "İşte o gün sizin bağı-
nızdan üzüm çalarken yakayı ele veren ve
layık olmadığı halde kendisine iyi davran-
dığınız çocuk saklandı ve karşınızda yine
güler yüz görüyor; yani ben kulunuzum."
dedim.
Ben bunu söyler söylemez sanki hırsızlığı
kendi etmiş gibi aşırı utancından kızardı ve
bana teşekküre meydan vermeyip, beni
iltifatlara boğdu.
Bu köleyi biraz vakit sonra rahmetli babam,
özgürlüğüne kavuşturup memleketine
gönderdi. Beni de o sırada rahmetli
İmamzade'nin gözetiminde Süleymaniye
52