14
Wiesław Skrobot
Iławski Biskupin. Relikty osady obronnej
Klein Stärkenau – ich społeczne i publiczne miejsce
w kształtowaniu prorozwojowych polityk lokalnych^1
- Od odkrycia do zapomnienia
Podczas budowy lokalnej drogi z leśniczów-
ki Klein Stärkenau do wsi Piotrkowo/Peterkau
(dawniej Kreis Rosenberg, dziś gmina Susz,
powiat iławski, woj. warmińsko-mazurskie) la-
tem 1929 roku tutejszy leśniczy Hennig zgłosił
do Muzeum Zachodniopruskiego w Kwidzynie
(Heimatmuseum „Westpreussen” zu Marienwer-
der) odsłonięcie dwóch ciałopalnych grobów
jamowych w obstawach kamiennych. Wizytacja
miejsca znaleziska podjęta przez Waldemara
Heyma, dyrektora kwidzyńskiego muzeum, za-
owocowała odkryciem reliktów dużej osady. Jesz-
cze tego samego roku rozpoczęte zostały badania
archeologiczne stanowiska, które trwały do
roku. W badania kierowane przez W. Heyma
zaangażowali się dwaj znakomici archeolodzy
niemieccy, profesor Ehrlich z Elbląga i profesor
La Baume z Gdańska.
W trakcie prawie trzyletnich badań, któ-
rych nigdy nie zakończono z powodu kłopotów
finansowych, odsłonięte zostały pozostałości
pradziejowej osady obronnej położonej na pół-
wyspie prawie całkowicie zeutrofizowanego
Jeziora Piotrkowskiego Małego, przy dawnym
(^1) Niniejszy artykuł był wcześniej publikowany w Studiach i Materiałach Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku
(wyd. Narodowe Muzeum Morskie, Gdańsk 2018, s. 93–100). Referat na kanwie tego artykułu wygłoszony został przez
autora podczas trzech konferencji: 1/12 maja 2016 r. – XIII Konferencja Muzealnictwa Morskiego i Rzecznego w Chojni-
cach-Charzykowych; 2/12 kwietnia 2018 r. – Konferencja „Iławski Biskupin” w Sarnówku k/Iławy; 3/21 kwietnia 2018 r.
- Międzynarodowa Konferencja „Archeologia obszarów leśnych” w Białowieży.
Lokalizacja badanej przez W. Heyma
osady obronnej Kl. Stärkenau (Heym 1937)