38
Organizacji Turystycznej Pojezierza
Iławskiego i Dorzecza Drwęcy. Na apel
organizatorów odpowiedziało 50 osób- młodzież ze szkół z Gorynia, Iławy
i Lubawy. O pomoc poprosiliśmy także
kierownictwo Ośrodka Szkolenia Ka-
pitanów Żeglugi Wielkiej w Kamion-
ce. W pomieszczeniach sąsiadującego
z grodziskiem ośrodka przechowali-
śmy materiały potrzebne do zaplano-
wanych działań.
Według wcześniej przygotowanego scenariusza (zob. aneks A.) przeprowadzone zosta-
ły dynamiczne warsztaty terenowe w formie wędrówki wzdłuż linii brzegowej jeziora Silm.
Po drodze zatrzymywaliśmy się między innymi przy pozostałościach tzw. wilczych dołów (niem
Wolfkaulen), XVIII-wiecznych pułapek na wilki (ryc. 2), jak też w miejscu dawnego lokalu
wycieczkowego Schmidta nad brzegiem jeziora, na początku XX wieku licznie odwiedzanego
przez mieszkańców Iławy podczas niedzielnej rekreacji (ryc. 3).
Spacer przez las był też okazją do rozmowy o urokach okolic Iławy, którymi zachwycali się
XIX-wieczni mieszkańcy, a także już wówczas odwiedzający nasze strony turyści z głębi Nie-
miec. Chętni uczestnicy wędrówki od-
czytali głośno pochwałę podiławskich
krajobrazów, autorstwa Ernsta Mor-
genrotha, nauczyciela z iławskiej Vol-
ksschule (dziś popularna „czerwona”
SP 1), który w 1926 roku opublikował
niewielki zbiór lokalnych opowieści
zatytułowany „Deutsch Eylauer Sagen”
(zob. aneksy B., D.).
Ponad dwukilometrowa wędrów-
ka uwieńczona została warsztatem
kulturowym na wale grodziska. Naj-
pierw współautor niniejszego tekstu
(W.S.) wprowadził uczestników w hi-
storię góry Kesselberg, posiłkując się
krótkim tekstem Abrahama Lissauera,
XIX-wiecznego prahistoryka, który
jako pierwszy w sposób półprofe-
sjonalny prowadził badania archeologiczne w tym miejscu (zob. aneks C.). Następnie wspól-
nie czytaliśmy (ryc. 4) podania związane z grodziskiem Kesselberg (zob. Aneks D.), a potem
Ryc. 2. Na nowo odkrywamy przykryte gęstwą leśnych zarośli
relikty XVIII-wiecznych pułapek na wilki, tzw. Wolfkaulen
(fot. archiwum TMZI)
Ryc. 1. Agnieszka Zielińska i Wiesław Skrobot,
organizatorzy pierwszych iławskich obchodów Europejskich
Dni Dziedzictwa w 2009 roku (fot. archiwum TMZI)