Güllerse

İçimiz
Bir çöle karıştı içimiz bizim
kuşluk vakti yok
teneşirlerde isimsiz bıyıklar.
Yokuşlara sürüldü içimiz bizim
tarçın kokusu yok
kıyılarda çocuk cesetleri.
Bir çığlığa gömüldü içimiz bizim
Horasan yok, Kars yok, İzmir belli değil
güvercinlerde ağır yaralı tanrılar.
Diyor ki cellatların perçemi
sanmasınlar istemem
beni gül
beni gül
beni zakkum.
m. muhlis