Güllerse

Güllerse
Küçük dilimin sularında
sessiz sessiz
güllersemişim seni
dört mevsim dört zamanda da
hep güllersedim seni.
Çarmıhını çin üzerinden üstüne halkların
mimarlarına mimarlarına sürdükçe de
güllersiyorum seni
Ah sürrealist oteller
ayaklar ve hanlar
Abdülhamit kılıklı aşkımız
özür dilerim her şey için
güllerseyeceğim seni.
Yakasında sinyor kral
kılıcındaki kanı gömleğine siler
sen ki bu yüzden çoğu kez
yırtarak çıkarırsın üstünü başını nefes nefese
kollarımda güllerserim seni.
Öylece seyircidir aşk
yük vagonlarında
ulusalcı bir şeyh gibi
badem şekerleri dişlerinin arasında
edepsiz bir çiçek görünümünde
firavun sokaklarında bir başıma durup
güllerseyeyim seni.
Koşulsuz din
koşulsuz gün
koşulsuz göçmen
koşulsuz zaman
koşulsuz çocukluğum
bir kavaldan pembe pembe dökülen bir kadeş havası
biliyorum yazgımın dumanısın
tütün kokan ahırlarında güneşlerin
güllersersem seni.