Uzaklar
Gizli bir sokağa dönüşüyordu derinleştikçe deniz
ve sadece morunu bırakıyordu denize akşam
yeşil kaleler, sağır saçlar ve parça parça hasırlar gibi.
Yazgısız bir rüzgâr esiyordu gözlerinde
soyut aşklar gibi gazel beyitlerindeki
belki bir gün gelirsin diye
gezdiriyordum sana tutkun kalemimi
şiirler içinde.
Ah, şu istasyonlar!
ömrümüzün keder durakları
bir de renksiz leylaklar var
ne kadar çoktan çok
ve ne kadar da uzaklar.
m.muhlis