يلدب
ّ
لاإ تبثي لا ،ىلاعت لله قّ ح
ّ
ل يعرش مكحُ ريفكتلا
1
4
tartışmalıdır, su götürür. Veyahut da bu konu, tafsilat
içerdiğine hamledilir ve şöyle denilir: Onun, muayyen olarak
tekfir ettiği kişiler, kendilerinde tekfirin şartlarının bulunduğu
ve manilerinin de ortadan kalktığına dair delil olan
kimselerdir. Muayyen olarak tekfir etmedikleri ise kendisinde
bunların tahakkuk etmediği kimselerdir. Bununla beraber
onun tekfire dair mutlak sözler söylemesi, umumu üzeredir
(yani genel hükmü ifade etmek içindir.) Bu hususta temel
dayanak Kitap, sünnet, icma ve itibardır (yani içtihad, kıyas
vs’dir.)”
125
İmam İbni Teymiye rahimehullah’ın bu görüşünü teyit
ettiği haberler vardır. Bu haberlerden biri de şudur.
İmam Ebubekr el Hallal (v. 311) “es-Sunne” adlı
eserinde İmam Ahmed’den şunları rivayet etmektedir:
ُّ
ي
ِ
ل
َ
ع ي
ِ
ن
َ
ر
َ
ب
ْ
خ
َ
أ
َ
و
ُ
لو
ُ
ق
َ
ي
ً
لا
َ
ب
ْ
ن
َ
ح
ُ
ت
ْ
ع
ِ
م
َ
س :لَ ا
َ
ق ،ى
َ
سي
ِ
ع
ُ
نبْ
دِْب
َ
ع ي
ِ
ب
َ
أ ى
َ
ل
ِ
إ
َ
دا
َ
د
ْ
غ
َ
ب
ُ
ءا
َ
ه
َ
ق
ُ
ف
َ
ع
َ
م
َ
ت
ْ
جا :
ِ
ق
ِ
ثا
َ
و
ْ
لا
ِ
ة
َ
ي
َ
لا
ِ
و ي
ِ
ف
،
ُّ
ي
ِ
خ
َ
ب
ْ
ط
َ
م
ْ
لا
ٍ
ي
ِ
ل
َ
ع نُ ْب
ُ
مي
ِ
ها
َ
ربْ
ِ
إ
َ
و ،دٍيْ
َ
ب
ُ
ع نُ بْ
ِ
ر
ْ
ك
َ
ب و
ُ
ب
َ
أ ،
ِ
اللََّّ
دِْب
َ
ع ي
ِ
ب
َ
أ ى
َ
ل
ِ
إ او
ُ
ءا
َ
ج
َ
ف ،
ٍ
م
ِ
صا
َ
ع
ُ
نْب
ُ
لضْ
َ
ف
َ
، و
ِ
َّ
اللَّ
ْ
د
َ
ق
ُ
ر
ْ
م
َ ْ
لأا ا
َ
ذهَ ،
ِ
َّ
اللَّ دِْب
َ
ع ا
َ
ب
َ
أ ا
َ
ي :او
ُ
لا
َ
ق
َ
ف ،
ْ
م
ُ
ه
َ
ل تُ
ْ
ن
َ
ذ
ْ
أ
َ
ت
ْ
سا
َ
ف
ِ
رْيغَ
َ
و
ِ
نآ
ْ
ر
ُ
ق
ْ
لا
ِ
ق
ْ
لخَ
ِ
ل
ُ
ه
َ
را
َ
ه
ْ
ظ
ِ
إ
َ
نو
ُ
ن
ْ
ع
َ
ي ،اَش
َ
ف
َ
و
َ
م
َ
قاَفَت
125
Feteva, 12/489
