Akâid Risâleleri - Tekfir Şer’i Bir Hükümdür

يلدب

ّ

لاإ تبثي لا ،ىلاعت لله

ّ

قح

ّ

يعرش مك

ُ

ل ح ريفكتلا

9

isimlendirmelerdeki ihtilaf lafzi bir ihtilaftan öteye gitmiş

olmaz.

Biz aynı zamanda şunu da demiş oluyoruz. Eğer

“Tekfir Dinin Aslındandır” diyenler Kur’an ve sünnet ile

sabittir bundan dolayı dinin aslına girer derlerse onlar her ne

kadar bizim dinin aslı ile kasdettiğimiz şeye muhalif olarak bu

şekilde bir dinin aslı diye ortaya koyarlarsa burada yine lafzi

bir ihtilaf olmuş olur. Ancak tanımlamada usul hatası

yapılmıştır. Çünkü tartışılan ve ihtilaf edilen bu tarif değildir.

Zira bu anlamda namaz, zekât, oruç hac vs gibi ibadetler de

dinin aslından olmuş olur. Çünkü daha evvel beyan ettiğimiz

gibi din artık kemale ermiştir. Kıyamete kadar da bakidir.

Gerek dinin aslına taalluk eden konularda gerekse

ihtilaflı ve ictihadi konularda olduğu gibi kendini İslam’a

nisbet eden kişinin tekfir edilmesi meselesi dee şer-i bir

hüküm olup, akli bir hüküm değildir. Çünkü biz tekfir; Allah

ve Rasulünün sallallahu aleyhi ve sellem’in hakkıdır demiştik.

O halde bizler ancak Allah ve Rasulü sallallahu aleyhi

ve sellem’in tekfir ettiği kimseleri tekfir ederiz. Risalet

gelmeden önce her ne kadar akıl bir şeyi çirkin ve kötü görse

de; bu tekfiri gerektirmez. Çünkü bir kişi bir şeyi; sapıklık,

kötü, zulüm, haddi aşma görebilir ancak bu, o şeyin küfür

olduğu itikadına sahip olunmayı gerektirmez. Zira akıl şer’i

olarak bunların isim ve hükümlerini bilemez.

Bir kimse buna beri olmak der -ki zaten hakikatte de

budur- diğer bir kimse, inkâr etmek, diğer bir kimse

uzaklaşmak derse; aynı manaya delalet ettiği müddetçe hakiki

bir ayrılığı gerekli kılmaz.