Siri
Bak Tanrılarız işte
Saatlerce konuşup
Simurgumuzu yaratmış,
Bizi götürecek bu zamandan.
Simurgumuz dedim ya
İnanmadılar.
En büyük yalancılardık, biz.
Sonra,
Çevirdik bu zamanı bir masala
Şimdi ise onlar
En büyük YALANCI.
Biz, uzay gemisiyle Karayip denizine açılan korsanlar.
Şimdi Nietzsche’ye de sövüyorum.
En büyük Tanrı da benim.
Sen, ben ve o.
Hayran olduğum kadının küçük parmağını kaldırışı, o şişeyi
tutarken; yarı kesik
Ben orada yaşadım korkuyu
Sevdiğim kadının ilüzyona düşüşünde var ettim kendimi.
Bu kadar da bencildim.
Ama o anda varolacağımıza inandım, birlikte.
Bak!
Şarabın bardağa düşüşünde yükselen damlalar getirdi beni
dünyaya,
Annem ise palavra.
Zeynep Erol