Yeni Vizyon Fanzin 6. Sayı

Bitmeyen Şiir

KUBLA KHAN

Xanadu’da Kubilay han,

Buyurdu yapılmasını bir keyif kubbesinin,

Kutsal Alf’in aktığı,

Ucu bucağı olmayan mağaralardan geçerek,

Karanlık bir denize aktığı o yerde

Çevresi kulelerle ve surlarla çevrilmiş

İki çarpı beş millik verimli topraklarda,

İçinden kıvrılan parlak derelerin geçtiği o bahçeler,

Çiçeklerini yeni açmış mis kokulu ağaçlar;

Ormanlar, şu tepeler kadar kadim,

Güneşli çimenleri kuşatan

Ama, ama o derin romantik kanyon,

Yemyeşil tepelerden sedir ağaçlarına uzanan,

Her zaman kutsal ve tılsımlı, o vahşi yer!

Kaybolan perili ay ışığında,

Sevgilisi şeytanın yasını tutan o hayalet kadın.

Ve uçurumdan durmadan kaynaşan bu karmaşada,

Toprağın hızlı ve derin soluması gibi,

Birden güçlü bir kaynak fışkırdı:

Kesintili ve hızlı patlamalarıyla,

Dev parçalar fırladı, yere çarpıp tekrar zıplayan dolular

gibi,

Veya harmanda düvenin altındaki kepekli tahıl gibi.

Ve durmadan ve durarak dans eden kayaların altından

Aniden fışkırdı kutsal nehir.

Beş mil boyunca dolaşarak kıvrımlı yollarda,

Kutsal nehir aktı ormanlardan ve vadilerden,

Sonra ulaştı ucu görünmeyen mağaralara,

Ve sonra gömüldü cansız okyanusun derinlerine:

Bu hengamede uzaklardan duydu Kubilay,

Atalarından yükselen savaş çığlıklarını.

Keyif kubbesinin gölgesi

Yüzüyordu ortasında dalgaların;

Orada duyuluyordu birbirine ahenkle karışan,

Kaynaktan ve mağaralardan yükselen sesler.

Görülmeyecek bir mucizeydi,

Güneşli keyif kubbesi ve buzdan mağaralar!