AKŞAM GÜNEŞİ
Kalbim atıyor kendini usturalı bir uçurum-
dan
Gökyüzü yerine bataklığa uçtu kelebeklerim
Elimi tuttuğunda patlatmıyor artık içindeki
trafo meydanı
Söndü mü ruhumuzu onunla beslediğimiz
Akşam Güneşi...................................................................................
Keskin gözlerin kırdı kalbimin aynasını
Gözlerinin buğusu yazmaz oldu ismimi
Şafak sakladı tinerle boyanmış düşlerimizi
Bıraktı ruhumuzu onunla beslediğimiz ak-
şam güneşi
Yıllar emanetti büyüsü bozulmayan benliği-
mize
Her dokunuşun içmeden sarhoş olmama
sebep
Bir öpüşün durdurma gücünde uyuşmuş
kalbimin sarhoş dünyasını
Döner belki ruhumuzu onunla beslediğimiz
akşam güneşi
Gelecek görmeyen sözler yakar adamı yı-
kanmış ateşle
Gözlerine baktığımda erir dikişleri çıkan
sinirlerim
Felçli bir kadın kadar muhtaç kalbim kalbi-
ne
Gelir belki ruhumuzu onunla beslediğimiz
akşam güneşi
Güneş kadar sıcaktır buz kesmiş dudakların
Her öpüşümde bir parçamı bıraktırır
Umursamaz tavırlarım içimde haşlanır
Kurtarır belki ruhumuzu onunla beslediği-
miz akşam güneşi