Verlaine karısı üç gün içinde onu geri kabul etmez ise “kendi beynini uçurmaya” karar vermişti. Bu kararını
Rimbaud’ya da yazdı ve ondan toprakta çürümeye başlamadan önce son bir kez kucaklaşabilmeleri için gelmesini
istedi. Rimbaud ise Verlain’in tehditlerinin huysuzluk nöbetinden ibaret olduğunu, asla intihar edeceğini düşün-
mediğini yazdı -özellikle de bir kadın için.
Çok sarhoş olan Verlaine iki gün sonra 10 Temmuz sabahı bir tabanca ve 50 fişek satın aldı. Rimbaud tabancanın
ne için olduğunu sorunca Verlaine sadece “senin için, benim için, herkes için” dedi. Arkadaşının tabancasını gö-
rünce gerilen Rimbaud, Paris’e gitmeye karar verdi -ama bunun için hiç parası yoktu. Otelde takılıp kaldı, Verlai-
ne ve Verlaine’in annesiyle birlikte öğle yemeğine çıktı.
Otele döndüklerinde Verlaine ikisini de odaya kilitledi. “Hala beni Paris’e dönme planımdan vazgeçirmeye çalışı-
yordu ama ben kararımdan dönmedim” diyordu Rimbaud. “Odanın diğer tarafında sırtımı duvara vermiş duru-
yordum. Sonra Verlaine ‘Bu sana, gittiğin için’ gibi bir söz söyledi. Tabancasını bana doğrulttu.”
Verlaine, Rimbaud’ya iki el ateş etti. Mermilerden biri ıskalarken diğeri Rimbaud’nun bileğinin tam ortasına
geldi.
Verlaine, tabancayı Rimbaud’nun eline bastırdı ve kendini yatağa atıp onu öldürmesini istedi. Rimbaud reddetti.
Bu arada Verlaine’in annesi yarasını sarıyordu. Rimbaud şikayetçi olmayı reddetti.
Daha sonra o akşam, Verlaine ve annesi, Rimbaud’ya tren garına kadar eşlik etti -tren biletini Verlaine’in anne-
si almıştı. Tabancası hala cebinde olan Verlaine dengesisz davranışlar sergiliyordu, elini cebine attığı bir sırada
Rimbaud korkarak kaçtı ve gardaki bir polise Verlaine’i cinayete teşebbüsten tutuklaması için yalvardı. Yetkililere
teslim olan Verlaine elini cebine attığında amacının kendisini vurmak olduğunu söyledi. Fakat bu işe yaramadı.
Rimbaud, Verlaine’le ilgili şikayetini geri aldı ama davaya bakan yargıç, davalı ve davacı arasındaki “gayri ahlaki”
ilişkiden dolayı Verlaine’i iki yıl hapse mahkum etti. Verlaine hapiste derlenerek başyapıtı Romances sans Paroles
/ Sözsüz Şarkılar’ı oluşturacak şiirleri yazdı. Aralarında ünlü dizesi “Ve işte yüreğim, sadece senin için atan” da
bulunuyordu. Rimbaud, Charleville’deki evine döndü ve yazmaya devam etti.
Gününün çoğunu parmaklıklar ardında tek başına geçiren Verlaine içkiyi bırakıp Katolik oldu. 1875’de hapisha-
neden tahliye edilen Varlaine’in çıkışına gelen Rimbaud, arkadaşının mezhep değiştirmesine darıldı. Verlaine’i
zilzurna sarhoş eden Rimbaud kendi inancına küfrettirmekten büyük zevk aldı. Buruk bir barışma bulıuşmasıydı
bu ve Rimbaud’nun Verlaine’i döverek bayıltmasıyla bitti. Birbirlerini son görüşleriydi.
Rimbaud, Verlaine’le bulaşmasından kısa süre sonra yazmayı bıraktı. Kimse Rimbaud’nun kalemini bırakma
sebebini bilmiyor. Şiirin “kötü çocuğu” olmaktan mı bıkmıştı? Yoksa hayatının ilerleyen yıllarında keyif için yaz-
mayı, o amaçla da önce biraz para kazanmayı düşünerek, bir gereklilikten dolayı mı bıraktı? Yaya olarak Avrupa’yı
gezdi ve otuz yedinci doğum gününden kısa bir süre sonra kanserden öldü.
1894’te Verlaine’in meslektaşları onu Prince des poetes (Şairlerin Prensi) seçti. Verlaine bundan büyük bir onur
duydu. Tabii bu gayriresmi ünvanın yanında hiç para ödülü verilmediğini öğreninceye dek...