- Herkes kendisini sürekli geliştirirken sen
basit bir memur hayatında tıkılıp kaldın.
Sonra bir başkası: - Sevdiğin kadın seni terk etti, susup kal-
dın.
Sonra bir başkası: - Ailen bile seni terk etti.
Bir başkası daha: - Yalnız başına ölüp gideceksin.
Sonra bir diğeri: - Bu eski evin içinde cesedini bile kimse
bulamayacak.
Hepsi teker teker bir şeyler eklediler: - Başarısızsın
- Hep böyleydin böyle olmaya devam ede-
ceksin. - Toplum seni dışladı.
- Asla herkes gibi olamayacaksın.
- Saçma sapan hayallerle kendini avutuyor-
sun. - O hayallerin hepsi sana birer pranga ola-
rak geri dönüyor. - Prangalarından kurtulamayacaksın.
- Sen de prangalardan kurtulacak güç yok.
- Güçsüzsün.
- Güçlü olanlar seni hep ezdi, hep ezecek.
- Toplumun ve yaşamın altında ezileceksin.
Sonunda hepsi susup Akif ’in üzerine
yığıldılar. Akif onların altında ezildi, nefes
dahi alamadı. En sonunda bir boşluk bulup
bağırmaya başladı : - Ne olur, ne olur artık rahat bırakın beni.
Ben artık dayanamıyorum. Ben yoruldum
bırakın beni.
Akif bağırdıktan sonra teker teker yok
olmaya başladılar. En son bir tanesi kaldı,
bu kalan az önce hepsi bir şeyler söylerken
sessiz kalmayı tercih etmişti, Akif ’e diğer-
leri gibi şeytanca bakmamış hepsi üzerine
atlarken de bir tanesinin ittirmesi yüzünden
Akif ’in üzerine düşmüştü. Ayağa kalktı,
acıyan gözlerle Akif ’e bakıp : - Ben sana inanıyorum.
Dedi ve sonra yok oldu. Akif gördüğü şey-
lerin üzerinde yarattığı şaşkınlıkla ağır ağır
ayağa kalktı. Üzerindeki kırışıkları düzelt-
meye çalıştı. Sonunda beş adım ilerideki
koltuğa çöküp bir sigara yaktı. Elektrik hâlâ
gelmemiş, karanlığın ortasında yanan siga-
rasından ve biraz ileriye fırlamış telefonun-
dan çıkan fenerden başka ışık yoktu.
yeni vizyon fanzin
(Yeni Vizyon Fanzin)
#1